Alicja Łata - I st. licencjat Grafika
„Osobisty bestiariusz” seria grafik/ilustracji/książka
„Osobisty bestiariusz” seria grafik/ilustracji/książka
„Osobisty bestiariusz”.
Wszyscy przechodziliśmy w życiu okres lęku przed ciemnością. W mrocznych zakamarkach pokoju i ulic widzieliśmy nasze największe koszmary, które spędzały nam sen z powiek. To niedopowiedzenie kryjące się za mrokiem wywoływało u nas poczucie lęku. Każdy wyobrażał sobie inaczej ucieleśnienie swojego strachu, lecz każdy czuł ten sam niepokój w takich samych sytuacjach.
Potwory i bestie, często są przedstawiane jako złe postacie w różnych obszarach sztuki. Od dziecka zawsze interesowałam się bardziej czarnymi charakterami. Ciekawiły mnie ich motywacje i nastrój jaki wywoływały pokazując się w historii. Moją uwagę zwracały także postacie, które z góry były uznawane za złe, lecz okazywały się mieć od początku dobre intencje. Sposób przedstawienia bohatera wpływał na interpretacje jego działań. Przykładem może być postać Snape'a z Harry'ego Pottera, który przez większość serii wydawał się być czarnym charakterem, a okazał się postacią pozytywną. Do potworów i bestii zaliczamy przedstawienia, które odbiegają od wizerunku człowieka. Sam wygląd jednak nie powinien definiować ich jako złe postacie. Poczucie strachu, czy niepokoju na czyjś widok zależy od własnych przeżyć i interpretacji. W tej pracy skupiam się właśnie na odszukiwaniu odcieni szarości w uznanych z góry przeze mnie „czarnych” bohaterach.
Każdy ma swoją ciemność w której widzi własne słabości i obawy. Dopóki nie zobaczymy co tak naprawdę się w niej skrywa, dopóty cały czas będziemy żyli w pewnym niepokoju. Ostatnie lata spędziłam głównie w samotności. Miałam przez to dużo czasu na analizowanie samej siebie. Przemyślenia te dały mi przestrzeń do lepszego zrozumienia moich zachowań i stanów. Nieznane i nie zobaczone staje się źródłem naszego strachu. Z tego powodu wybrałam 8 emocji, które postanowiłam ucieleśnić w postaci bestii. Ilustracjom towarzyszą opowiadania, które odnoszą się bezpośrednio do moich interpretacji danych odczuć. Postacie, które symbolizują negatywne emocje, mają swoje własne historie i motywacje. Nie wszystkie okazują się być straszne i złe. Opisy pokazują okoliczności ich powstawania, a także sposoby radzenia sobie z nimi.
Zastosowana przeze mnie technika jest bardzo szczegółowa i linearna. Jednym z moich inspiracji są prace Andrea Minini, który liniami przedstawia różne zwierzęta. W okresie szkolnym rysowałam piórkiem z tuszem grafiki, które także składały się tylko z kresek i kropek. Wykorzystanie tabletu graficznego pozwoliło mi na jeszcze większą precyzję.
Na dyplom składa się osiem ilustracji w formie plakatów w rozmiarze 100 cm na 70 cm i książka w formacje A4. Praca nad nim pozwoliła mi odkryć styl rysowania, w którym czuję się dobrze i którego chciałabym w przyszłości rozszerzać o (na przykład) dodawanie kolorów. Zdałam sobie także sprawę z ilości czasu, którą trzeba poświęcić na wykonanie ilustracji. Formatowanie i drukowanie swojej książki było cennym doświadczeniem, które zamierzam wykorzystać umiejętnie w przyszłości zawodowej. Mam nadzieję, że plakaty zawisną kiedyś w jakimś stylowym barze, a koncepty bestii staną się inspiracją do potworów z gier komputerowych.
Wszyscy przechodziliśmy w życiu okres lęku przed ciemnością. W mrocznych zakamarkach pokoju i ulic widzieliśmy nasze największe koszmary, które spędzały nam sen z powiek. To niedopowiedzenie kryjące się za mrokiem wywoływało u nas poczucie lęku. Każdy wyobrażał sobie inaczej ucieleśnienie swojego strachu, lecz każdy czuł ten sam niepokój w takich samych sytuacjach.
Potwory i bestie, często są przedstawiane jako złe postacie w różnych obszarach sztuki. Od dziecka zawsze interesowałam się bardziej czarnymi charakterami. Ciekawiły mnie ich motywacje i nastrój jaki wywoływały pokazując się w historii. Moją uwagę zwracały także postacie, które z góry były uznawane za złe, lecz okazywały się mieć od początku dobre intencje. Sposób przedstawienia bohatera wpływał na interpretacje jego działań. Przykładem może być postać Snape'a z Harry'ego Pottera, który przez większość serii wydawał się być czarnym charakterem, a okazał się postacią pozytywną. Do potworów i bestii zaliczamy przedstawienia, które odbiegają od wizerunku człowieka. Sam wygląd jednak nie powinien definiować ich jako złe postacie. Poczucie strachu, czy niepokoju na czyjś widok zależy od własnych przeżyć i interpretacji. W tej pracy skupiam się właśnie na odszukiwaniu odcieni szarości w uznanych z góry przeze mnie „czarnych” bohaterach.
Każdy ma swoją ciemność w której widzi własne słabości i obawy. Dopóki nie zobaczymy co tak naprawdę się w niej skrywa, dopóty cały czas będziemy żyli w pewnym niepokoju. Ostatnie lata spędziłam głównie w samotności. Miałam przez to dużo czasu na analizowanie samej siebie. Przemyślenia te dały mi przestrzeń do lepszego zrozumienia moich zachowań i stanów. Nieznane i nie zobaczone staje się źródłem naszego strachu. Z tego powodu wybrałam 8 emocji, które postanowiłam ucieleśnić w postaci bestii. Ilustracjom towarzyszą opowiadania, które odnoszą się bezpośrednio do moich interpretacji danych odczuć. Postacie, które symbolizują negatywne emocje, mają swoje własne historie i motywacje. Nie wszystkie okazują się być straszne i złe. Opisy pokazują okoliczności ich powstawania, a także sposoby radzenia sobie z nimi.
Zastosowana przeze mnie technika jest bardzo szczegółowa i linearna. Jednym z moich inspiracji są prace Andrea Minini, który liniami przedstawia różne zwierzęta. W okresie szkolnym rysowałam piórkiem z tuszem grafiki, które także składały się tylko z kresek i kropek. Wykorzystanie tabletu graficznego pozwoliło mi na jeszcze większą precyzję.
Na dyplom składa się osiem ilustracji w formie plakatów w rozmiarze 100 cm na 70 cm i książka w formacje A4. Praca nad nim pozwoliła mi odkryć styl rysowania, w którym czuję się dobrze i którego chciałabym w przyszłości rozszerzać o (na przykład) dodawanie kolorów. Zdałam sobie także sprawę z ilości czasu, którą trzeba poświęcić na wykonanie ilustracji. Formatowanie i drukowanie swojej książki było cennym doświadczeniem, które zamierzam wykorzystać umiejętnie w przyszłości zawodowej. Mam nadzieję, że plakaty zawisną kiedyś w jakimś stylowym barze, a koncepty bestii staną się inspiracją do potworów z gier komputerowych.
Alicja Łata
