Katsiaryna Kardash - I st. licencjat Grafika
„Obecnie nieobecni(e)” /wydruki wielkoformatowe, katalog, aranżacja przestrzenna
„Obecnie nieobecni(e)” /wydruki wielkoformatowe, katalog, aranżacja przestrzenna
„Obecnie nieobecni(e)”
Ciekawie byłoby przyjrzeć się temu,
co zostanie ze mnie, kiedy mnie nie będzie.
Charles Lutwidge Dodgson, Alicja w Krainie Czarów
co zostanie ze mnie, kiedy mnie nie będzie.
Charles Lutwidge Dodgson, Alicja w Krainie Czarów
Praca ta jest próbą odzwierciedlenia egzystencji ludzkiej. Pokazuje to co zostaje z osoby, gdy jej już nie ma. Szuka odpowiedzi, co staje się z tym, co było tak nadzwyczajnie ważne dla „nieobecnej”.
Zdjęcia są obrazami wnętrz opuszczonych przez ich właścicieli. Najczęściej z powodu choroby lub śmierci. Są one pewnym punktem zero, zamrożoną kwintesencją wszystkiego, „nie koniec, nie początek, lecz koniec/początek”* ...
Zdjęcia są obrazami wnętrz opuszczonych przez ich właścicieli. Najczęściej z powodu choroby lub śmierci. Są one pewnym punktem zero, zamrożoną kwintesencją wszystkiego, „nie koniec, nie początek, lecz koniec/początek”* ...
Pomysł na projekt powstał podczas wynajmu i opróżniania, podobnego do opisanych wyżej, wnętrza. Wszystko co się znajdowało w nim miało wylądować na wysypisku, lecz niektóre z tych rzeczy zostały dostrzeżone przez autorkę tej pracy jako wartości ponadczasowe oraz społeczne, których nie mogła potraktować oraz wyrzucić jako śmieci. Sytuacja ta stała się powtarzalną. Od tego momentu, wejście i przeglądanie każdego kolejnego mieszkania stawało się coraz innym, pełnym i klarownym przeżyciem, doświadczaniem. Jak poznawanie nowej, obcej osoby. Wejście do jej świata - do jej wnętrza, otwierając drzwi, niewątpliwie odczuwana była obecność samego gospodarza, pomimo jego fizycznej nieobecności.
Podczas pracy nad projektem obejrzanych było ponad dziesięć mieszkań. Nie wszystkie z nich zostały utrwalone fotograficznie, nie wszystkie są ujęte w dokumentacji.
Praca dyplomowa została przedstawiona za pomocą wybranych fotografii, które stanowią podstawę do katalogu, gazety umieszczonej na ekspozycji wystawy, a także wydruków projektów graficznych, zamieszczonych w przestrzeni galeryjnej. Wydruki zostały wykonane i naklejone na ścianach i suficie galerii jako fototapety. Mają one wymiary od 2 x 1,35 metra najmniejsze (umieszczone jako pierwsze, po lewej stronie od wejścia, odnośnie ruchu strzałki zegara) do 3,5 x 2,5 metra największy (zamieszczony na suficie, po prawej stronie od wejścia, nad ekspozycją meblową). Naprzeciwko wejścia znajduje się grafika, która zawiera zdjęcie poruszone klatki schodowej oraz tekst narracyjny wystawy. Prezentowane wideo łączy projekt z sytuacją z życia autorki. Przedmioty, umieszczone w przestrzeni wystawienniczej, są nierozłączną częścią, uzupełniającą całość ekspozycji, równolegle jak i witryny we wnętrzu galerii. Rozumieć je można jako kolejny obraz, wideo, lub działanie performatywne, które jeszcze bardziej urzeczywistnia projekt, a także wprowadza do niego kolejne wnętrza znajdujące się za szybą. W ten sposób dostrzec można, że budynek galerii wraz z jej wnętrzem są w całości potraktowane jako obiekt wystawy.
Praca dyplomowa została przedstawiona za pomocą wybranych fotografii, które stanowią podstawę do katalogu, gazety umieszczonej na ekspozycji wystawy, a także wydruków projektów graficznych, zamieszczonych w przestrzeni galeryjnej. Wydruki zostały wykonane i naklejone na ścianach i suficie galerii jako fototapety. Mają one wymiary od 2 x 1,35 metra najmniejsze (umieszczone jako pierwsze, po lewej stronie od wejścia, odnośnie ruchu strzałki zegara) do 3,5 x 2,5 metra największy (zamieszczony na suficie, po prawej stronie od wejścia, nad ekspozycją meblową). Naprzeciwko wejścia znajduje się grafika, która zawiera zdjęcie poruszone klatki schodowej oraz tekst narracyjny wystawy. Prezentowane wideo łączy projekt z sytuacją z życia autorki. Przedmioty, umieszczone w przestrzeni wystawienniczej, są nierozłączną częścią, uzupełniającą całość ekspozycji, równolegle jak i witryny we wnętrzu galerii. Rozumieć je można jako kolejny obraz, wideo, lub działanie performatywne, które jeszcze bardziej urzeczywistnia projekt, a także wprowadza do niego kolejne wnętrza znajdujące się za szybą. W ten sposób dostrzec można, że budynek galerii wraz z jej wnętrzem są w całości potraktowane jako obiekt wystawy.
Nieprzypadkowo również, w opisie (powyżej) pojawił się cytat z tekstu Kazimierza Malewicza. Jego twórczość teoretyczna, jak i praktyczna była badana przez autorkę w trakcie całej pracy nad projektem. Badania te zostały ujęte w pracy teoretycznej i miały wpływ na część artystyczną. A konkretnie: w tekście Od kubizmu i futuryzmu do suprematyzmu, Malewicz ujawnia własne myśli po drodze do swojej słynnej teorii Suprematyzmu. Pisze w niej o kubistach i przedstawieniu przez nich przedmiotów na płaszczyźnie obrazu w różnych momentach czasowych i tym samym uzyskaniu nowej energii, poszukiwaniu przez nich czwartego (wyższego) wymiaru. Pisze również o futurystach i zwróceniu ich uwagi na ruch i zmienność. Analizując wątki przedstawicieli tych nurtów, dochodzi do własnej teorii. Do bezruchu, punktu zero.
Projekt OBECNIE NIEOBECNI(E) próbuje objąć te zagadnienia, razem z wnioskami Malewicza i jego suprematyzmu. A zatem przedstawia te wszystkie wątki w sposób prosty, surowy i realistyczny, korzystając z fotografii dokumentalnej.
Wnętrza ujęte na zdjęciach, autorka traktuje jako ten „wyższy” wymiar, lub punkt przejścia do niego, kubistów (ułożenie zdjęć w gazecie na ekspozycji, jak również i w katalogu wystawy nawiązuje do logiki obrazów kubistycznych). Wnętrza te również odzwierciedlają zmianę, zatrzymaną chwilę upływającego czasu jako wątek w zagadnieniu futurystów. Są one także punktem zero i bezruchem, formą, kwadratem suprematystycznym. Są także naszą rzeczywistością.
Projekt OBECNIE NIEOBECNI(E) próbuje objąć te zagadnienia, razem z wnioskami Malewicza i jego suprematyzmu. A zatem przedstawia te wszystkie wątki w sposób prosty, surowy i realistyczny, korzystając z fotografii dokumentalnej.
Wnętrza ujęte na zdjęciach, autorka traktuje jako ten „wyższy” wymiar, lub punkt przejścia do niego, kubistów (ułożenie zdjęć w gazecie na ekspozycji, jak również i w katalogu wystawy nawiązuje do logiki obrazów kubistycznych). Wnętrza te również odzwierciedlają zmianę, zatrzymaną chwilę upływającego czasu jako wątek w zagadnieniu futurystów. Są one także punktem zero i bezruchem, formą, kwadratem suprematystycznym. Są także naszą rzeczywistością.
Perspektywa, przedstawiona powyżej, nie jest jedynym dopuszczalnym wątkiem odbioru tej pracy. Innymi przykładami do tego mogą służyć również: badanie socjologiczne, społeczne lub majątkowe określonej grupy ludzi, czy jako próba dostrzeżenia wartości jednostki przez socium lub inną jednostkę. Autorka sama, w ciągu pracy nad projektem, odkrywa coraz to nowsze zawarte w nim wątki.
Katsiaryna Kardash
* Kazimierz Malewicz, Czarny kwadrat.
