Marlena Sawicz - I st. licencjat Grafika
Neon. Animowane projekcje holograficzne.
Neon. Animowane projekcje holograficzne.
Neon. Animowane projekcje holograficzne.
Idea dyplomu powstała w wyniku inspiracji nocnym życiem aglomeracji miejskich, które zmieniają swoją formę w porze zmierzchu. Połączenie architektury miejskiej ze światłem neonów doprowadziło do próby zbadania genezy stosowania kolorowych konstrukcji świetlnych w Polsce, których głównym reprezentantem była Warszawa. Okres wykorzystywania lamp neonowych przypadał w Polsce od połowy lat ’50 ubiegłego wieku, wiążąc się z czasami PRL Spowodowało to próbę interpretacji i zestawienia ze sobą architektury tego okresu w formie nawiązującej do estetyki neonowej.
Wybrane budynki z widniejącymi neonami takie jak Restauracja Kongresowa zlokalizowana w gmachu Pałacu Kultury i Nauki, Kino Moskwa, Teatr Syrena czy dworzec Warszawa Centralna, stworzone w odradzającej się stolicy uchodziły za obiekty o charakterze symbolicznym. Kolorowe konstrukcje, które widniały na przedstawionych budynkach jako jedne z niewielu elementów nadawały tchnienie optymizmu ówczesnej Warszawie, która będąc pod nadzorem socjalistycznego reżimu starała się zachować indywidualność.
Pierwszy obiekt, który budzi skojarzenia związane z czasem Polskiej Rzeczpospolitej Ludowej i jest tematem animacji to Pałac Kultury i Nauki, który powstał jako dar narodu radzieckiego dla narodu polskiego. Znajdująca się w nim Restauracja Kongresowa poza spełnianiem swojej głównej funkcji była również ośrodkiem, w którym decydowano o sprawach politycznych w tym czasie. Jej charakterystycznym elementem była fontanna ustawiona w centralnej części lokalu, która zachowała się do dziś i jest jednym z obiektów zawartych w projekcji.
Kolejnym budynkiem, już nieistniejącym było Kino Moskwa, które wzniesiono w 1950 roku. Cieszyło się dużą popularnością wśród mieszkańców Warszawy aż do 1996 roku. Stało się również kultowym obiektem dzięki fotografii wykonanej przez Chrisa Niedenthala, przedstawiającej kino z radzieckim pojazdem opancerzonym na tle plakatu filmowego Czas Apokalipsy. Fotografia ta jako jedna z niewielu jest obecnie pamiątką przypominającą o Kinie Moskwa.
Na uwagę zasłużył również Teatr Syrena, który w odróżnieniu od Kina Moskwa przetrwał do czasów dzisiejszych. Będąc teatrem komediowym stanowił rozrywkę dla Warszawiaków, jednocześnie opierając się panującej powszechnie cenzurze.
Ostatnim obiektem jest dworzec - Warszawa Centralna, którego modernistyczna forma autorstwa Arseniusza Romanowicza uchodzi za ponadczasową. Zbudowany w 1975 roku jako jeden z efektów szybkiego rozwoju gospodarczego w tamtym czasie, służy do dziś stanowiąc połączenie komunikacyjne między innymi stolicami Europy.
Holograficzne przedstawienie animacji jest alternatywą dla standardowego wyświetlania ruchomych obrazów, oraz moją odpowiedzią na powszechną stagnację, która panuje w wyświetlaniu form animowanych. Inspiracją do wykorzystania tej metody jest moje zainteresowanie systemami tworzenia wirtualnej rzeczywistości. Hologramy są syntezą między tematem pracy oraz technologią, której początki sięgają drugiej połowy XIX wieku. Technika wyświetlania oparta na metodzie Pepper’s Ghost autorstwa Johna Henry’ego Peppera wykorzystuje efekt paralaksy, który zachodzi podczas projekcji, co pomaga w stworzeniu trójwymiarowego efektu. Metoda ta obecnie znajduje powszechne zastosowanie
w kinematografii i reklamie. Natomiast same animacje mogą służyć do promocji wyżej wymienionych
miejsc, oraz stać się inspiracją do tworzenia kolejnych neonowych form animowanych.
Wybrane budynki z widniejącymi neonami takie jak Restauracja Kongresowa zlokalizowana w gmachu Pałacu Kultury i Nauki, Kino Moskwa, Teatr Syrena czy dworzec Warszawa Centralna, stworzone w odradzającej się stolicy uchodziły za obiekty o charakterze symbolicznym. Kolorowe konstrukcje, które widniały na przedstawionych budynkach jako jedne z niewielu elementów nadawały tchnienie optymizmu ówczesnej Warszawie, która będąc pod nadzorem socjalistycznego reżimu starała się zachować indywidualność.
Pierwszy obiekt, który budzi skojarzenia związane z czasem Polskiej Rzeczpospolitej Ludowej i jest tematem animacji to Pałac Kultury i Nauki, który powstał jako dar narodu radzieckiego dla narodu polskiego. Znajdująca się w nim Restauracja Kongresowa poza spełnianiem swojej głównej funkcji była również ośrodkiem, w którym decydowano o sprawach politycznych w tym czasie. Jej charakterystycznym elementem była fontanna ustawiona w centralnej części lokalu, która zachowała się do dziś i jest jednym z obiektów zawartych w projekcji.
Kolejnym budynkiem, już nieistniejącym było Kino Moskwa, które wzniesiono w 1950 roku. Cieszyło się dużą popularnością wśród mieszkańców Warszawy aż do 1996 roku. Stało się również kultowym obiektem dzięki fotografii wykonanej przez Chrisa Niedenthala, przedstawiającej kino z radzieckim pojazdem opancerzonym na tle plakatu filmowego Czas Apokalipsy. Fotografia ta jako jedna z niewielu jest obecnie pamiątką przypominającą o Kinie Moskwa.
Na uwagę zasłużył również Teatr Syrena, który w odróżnieniu od Kina Moskwa przetrwał do czasów dzisiejszych. Będąc teatrem komediowym stanowił rozrywkę dla Warszawiaków, jednocześnie opierając się panującej powszechnie cenzurze.
Ostatnim obiektem jest dworzec - Warszawa Centralna, którego modernistyczna forma autorstwa Arseniusza Romanowicza uchodzi za ponadczasową. Zbudowany w 1975 roku jako jeden z efektów szybkiego rozwoju gospodarczego w tamtym czasie, służy do dziś stanowiąc połączenie komunikacyjne między innymi stolicami Europy.
Holograficzne przedstawienie animacji jest alternatywą dla standardowego wyświetlania ruchomych obrazów, oraz moją odpowiedzią na powszechną stagnację, która panuje w wyświetlaniu form animowanych. Inspiracją do wykorzystania tej metody jest moje zainteresowanie systemami tworzenia wirtualnej rzeczywistości. Hologramy są syntezą między tematem pracy oraz technologią, której początki sięgają drugiej połowy XIX wieku. Technika wyświetlania oparta na metodzie Pepper’s Ghost autorstwa Johna Henry’ego Peppera wykorzystuje efekt paralaksy, który zachodzi podczas projekcji, co pomaga w stworzeniu trójwymiarowego efektu. Metoda ta obecnie znajduje powszechne zastosowanie
w kinematografii i reklamie. Natomiast same animacje mogą służyć do promocji wyżej wymienionych
miejsc, oraz stać się inspiracją do tworzenia kolejnych neonowych form animowanych.
Marlena Sawicz
